Konkurs "Mama i ja"

Ta historia mnie nie spotkała, ale byłam jej bliskim świadkiem... Przynajmniej raz na rok lub dwa lata moja rodzina odbywała podróż samochodową nad morze lub w góry. Pewnego roku wracając z Pienin w centralnej Polsce zajechaliśmy na stację benzynową, aby odpocząć. W czasie tego postoju mój brat nawiązał rozmowę z swoją rówieśnicą. Sielanka trwała, póki do akcji nie weszła moja mama. Zaczęła zachwalać mojego brata przed jego nową koleżanką, jaki to on wspaniały i jak dobrze się uczy itp. komplementy. Dziewczyna była zmieszana, a brat czerwony na twarzy. Aż do przyjazdu do domu nie odzywał się. Dodam, że mam intuicję do ludzi i koleżanka z stacji wydawała mi się bardzo miła i przyjazna.

Jakiś czas temu kiedy wracaliśmy wieczorem z mężem,synem i córką do domu zatrzymała nas policja do rutynowej kontroli. Policjant podszedł,przywitał się i poprosił o dokumenty na co mąż odpowiedział mu,że musi wysiąść bo ma dokumenty w teczce w bagażniku. Pan Policjant zajrzał do samochodu-popatrzył na syna siedzącego z przodu, naszą córkę siedzącą w foteliku,i później popatrzył na mnie siedzącą obok córki, uśmiechnął się i powiedział do męża "A dzieci nie będą płakać jak pan wysiądzie?"
Nie wspomnę,że córka ma 6 lat,syn 14 ale ja-całe 37 :)))
Oczywiście potraktowałam to jako miły komplement,że wyglądam jeszcze całkiem młodo ;))

WYPRAWA SAMOCHODEM
Pewnego razu tak się zdarzyło,
Że pojechać nad jezioro nam się zamarzyło.
Synka w fotelik i w drogę ruszamy,
Bo wszelkie wyprawy bardzo kochamy.
I zaraz zawracamy, decyzja zapadnięta,
Czy gaz jest zakręcony? - tego nikt nie pamięta.
Załatwione wszystko, znów auto ruszyło,
Ale tego jechania, to dużo nie było.
Synek cały się oblał - soczek owocowy,
Trzeba było go przebrać w zestaw zapasowy.
Nie minęła godzina, jesteśmy nad wodą,
Ale chmury się zebrały, mogą być przeszkodą.
Burza nagła przyszła, ledwo zdążyliśmy,
Umknąć do samochodu - wszystko zebraliśmy.
Do domu wracamy, trochę smutne miny,
Są do tego przecież poważne przyczyny.
Mąż zjeżdża na pobocze, zaniepokojony,
"Niestety, kapcia mamy" - tak mówi do żony.
Taka była ta nasza wyprawa nad wodę,
A wniosek: Zawsze sprawdź najpierw pogodę!
:)

Odkąd pamiętam mój tato zawsze nas zabierał na wakacje, które sam obmyślał, spisywał trasy i miejsca do zwiedzania. Przewodnia myśl: "Zobaczyć dużo najmniejszym kosztem". Zwiedziliśmy chyba całą Polskę, ale nie jestem w stanie powiedzieć Wam gdzie byliśmy, bo wycieczki odbywały się w takim tempie, że trudno było zapamiętać gdzie jesteśmy. Robił zdjęcia i jechaliśmy dalej.
Byłam mała i nie zwracałam na to uwagi, aż do pewnego razu... Wycieczka miała trwać kilka dni. Każdy nocleg miał być w innym miejscu i był. Niestety, a może i stety, bo teraz wspominamy to z uśmiechem na twarzy.
Wyjazd pełen wrażeń.
Kuzyn był pilotem więc tato czekał aż On z mapą w ręku będzie informował o trasie. Niestety zaczęło się od tego, ze kuzyn w trasie przysnął, a mój tato (uparciuch jakich mało), widząc to, nie obudził go tylko jechał cały czas przed siebie. Dojechaliśmy pod granicę Czeską ( a wybieraliśmy się masę km w inną stronę), a wtedy tato obudził go z pretensjami, ze przez to, że sobie odpoczywa zamiast pilnować drogi, zmarnowaliśmy pół dnia na dojechanie w docelowe miejsce.
No nic, trzeba było zawrócić.., ale nastał wieczór i trzeba było znaleźć nocleg. Może pole namiotowe? Nie, szkoda pieniędzy. Tato wjechał w sam środek jakiegoś pola i tam musieliśmy nocować. Każdy przestraszony i zestresowany - tak w czyimś polu?! Z samego rana pobudka i dalej w drogę. Maraton po zabytkach, fotki i kolejny wieczór. Gdzie będziemy spać? W lesie. Tato wjechał w sam środek lasu, rozłożył fotele i na luzie oznajmił nam, ze dziś tu nocujemy.
Przerażeni nie mieliśmy nic do gadania. Jakoś zasnęliśmy w tej puszczy, gdy nagle ktos zaczął nam walić w szyby i świecić latarkami w oczy. To było straszne. Wyobraźnia dziecka nie zna granic. Ja już byłam pewna najgorszego. Okazało się, ze to straż graniczna! Chcieli nam wlepić mandat, ale po dziwnym i chaotycznym tłumaczeniu każdej z osób - kazali nam natychmiast odjechać. Super, puścili nas, ale to sam środek nocy. Gdzie będziemy przez resztę tej ciemności?
Tato miał na to odpowiedź. Zaparkował auto pod polem namiotowym. Odetchnęłam z ulgą, ale za wcześnie. Patrzę, a co robi mój kochany tatuś? Przerzuca bagaże przez płot, mamie każe przechodzić, podaje jej mnie.
Gdzieś na skraju pola na dziko rozbiliśmy po cichutku namiot. Byłam zmęczona i przestraszona jak nigdy.
Ledwo zasnęłam, a tu pobudka. Jeszcze było szarawo, jak musieliśmy się zwijać ni uciekać, żeby nas nikt nie przyłapał na koczowaniu.
I dawaj znowu przez płot, w auto i w drogę!
Przeżyłam ten wyjazd strasznie. Bałam się kolejnego pomysłu taty. Na szczęście przebiegliśmy jeszcze przez jakieś muzeum - nie wiem gdzie i wróciliśmy do domu. Żadnej wycieczki z moim tatem nie pamiętam, a tą, mimo, że minęło około 10 lat... pamiętam dokładnie, z każdym szczegółem, anie przepraszam - nie pamiętam tylko co zwiedziliśmy i gdzie byliśmy. Przy takim tempie nie było na to szans!

Wybrałam się z mężem i córką na wycieczkę pociągiem. Moja córka jest bardzo specyficznym dzieckiem, gdyż bardzo często zagaduje nieznajomych i dokładnie wypytuje ich o przeróżne rzeczy. Dobrze wiedziałam, że i tym razem nie obejdzie się bez jakiejś „ciekawej” sytuacji. Na początku córka siedziała grzecznie obok nas, a że planowaliśmy jeszcze w te same wakacje polecieć gdzieś wspólnie „last minute” mieliśmy katalog z ofertami podróży i dyskutowaliśmy na ten temat. Córka słuchała grzecznie, jednak była jakaś taka milcząca. Po godzinie odłożyliśmy katalog i zaczęliśmy rozmawiać na inne tematy. Córka wzięła katalog i poszła do jakiegoś nieznajomego, który siedział jakieś 5 metrów dalej… „Myśli Pan, że Bułgaria jest dobrym miejscem na wakacje?” a trafiła akurat na jakiegoś mężczyzne, który nie spał przynajmniej kilka dni, ledwo otworzył oko i odpowiedział: „za daleko, pewnie się zmęczysz, nie będziesz mała swoich zabawek”, ona nie odpuszczała: „to może do Egiptu?”. „Nie, tam za gorąco”- padła odpowiedź. Potem była Norwegia i kilka innych Państw, sama byłam w szoku, że córka taka mała, a potrafi je wymienić… Lecz zawsze mężczyzna stwierdzał, że beznadzieje te wyjazdy… Córka zasmucona wróciła do Nas i stwierdziła, że Pan ma całkowitą rację i że my możemy jechać i męczyć się na tych dalekich wakacjach, a ona zostanie sama w domu. Będzie mogła ciągle oglądać mecze, grać w gry komputerowe, nie będzie musiała sprzątać, a jak zgłodnieje zadzwoni po pizzę i po kolegów. Spojrzałam na nią podejrzliwie… „Mecze i koledzy? Jak to?” .
”No pan powiedział, że też mieszka z rodzicami i jak ich nie ma to są najlepsze wakacje…”
Śmiechu nie było końca…

To miała być wycieczka taka jak zwykle.. jednak od samego początku tej wyprawy wszystko dawało nam znaki że nie powinniśmy na nią jechać. Najpierw mieliśmy problemy z pakowaniem się do samochodu, który na dodatek z trudem odpaliliśmy . Później okazało się że nie wyliczyliśmy dokładnie ile benzyny trzeba i zatrzymaliśmy się na środku jakiegoś pustkowia. Z każdej strony pola i na dodatek brak zasięgu nas już dobił. Czekaliśmy trochę czasu ale nikt nie nadjeżdżał. A już po woli robiło się ciemno. Nagle naszym oczom ukazał się... traktor. Miły straszny pan zaproponował nam że odholuje nasze auto do jego domu a tam wezwiemy pomoc drogową czy do kogoś innego. Kiedy przyczepiliśmy do ciągnika auto podjechaliśmy do jego gospodarstwa. A że już było ciemno zaproponował nam że możemy oczywiście w aucie jakoś przetrzymać te noc a na drugi dzień pojedziemy z nim po paliwo. Podróż pełna niespodzianek na szczęście skończyła się dobrze, ale na przyszłość i tak postanowiliśmy lepiej planować takie wycieczki:)

W wakacje wybraliśmy się dużą ekipą rodzinną na 2 samochody do Chorwacji. Z tego względu, że moje dwie kuzynki, siostra i ja różniłyśmy się pokoleniowo zainteresowaniami i tematami podejmowanych rozmów z rodzicami i wujostwem dosyć szybko podzieliliśmy się na dwie grupy.:cool:

I tak już drugiego wieczora czas spędzałyśmy tylko w damskim gronie na plaży lub w pobliskich barach. Cieszyłyśmy się słońcem, beztroską i anonimowością. Nikt nas tam nie znał. Wydawało nam się, że możemy rozmawiać o wszystkim, bo przecież i tak nikt nie zrozumie… Od kosmetyków, historyjek rodzinnych, po intymne sprawy, rozterki sercowe czy chłopaków – plotek nie było końca, przecież tak rzadko się widujemy i nie mamy zbyt wielu okazji do rozmów… ;)Pogawędki kończyły się zwykle nad ranem. I tak rozwiązały nam się języki, że jednego wieczora porzuciłyśmy wszelkie tabu.

Przechadzając się piękną, piaszczystą plażą wpatrywałyśmy się w tajemniczego chłopaka idącego kilka metrów przed nami. „Przystojniak!”, „Co ja bym z nim nie wyczyniała w hotelu!”, „Naprawdę niezły, ciekawe ile ma lat…” – rozmarzone rozkosznie komentowałyśmy i zachwalałyśmy po kolei, co nam się w nim podoba, po czym niespodziewanie tajemniczy młodzieniec odwrócił się do nas i z szerokim uśmiechem na twarzy powiedział: mam 22 lata, dzięki dziewczyny…:eek: Jeszcze nigdy tak bardzo się nie zawstydziłam… Policzki oblały się płomiennym rumieńcem i zszokowane wszechobecną Polskością szybko zmieniłyśmy trasę spaceru uciekając z plaży.:o Na szczęście do końca wyjazdu nie spotkałyśmy już tego chłopaka... :)

Co roku wyjeżdżamy z całą rodziną na wakacje . Mama ,tata ,ja z żoną no i nasz ukochany dziadek .Cała historia wydarzyła się w zeszłym roku w Tunezji .
Wszyscy udaliśmy się na wieczorną dyskotekę ,wiadomo głośna muzyka ,tańce i drinki . Tak dobrze się bawiliśmy że zapomnieliśmy o dziadku . A dziadek dobrze się bawił ,wypił sporo no i w nocy jak wracał pomylil pokoje . Wszedl do pokoju obok w którym mieszkala samotnie nieznajoma 40 . Dziadek polożyl się cichutko obok niej i zasnął . Rano Pani podała dziadkowi szklankę wody mówiąc że pewnie ma kaca .Dziadek często wspomina ta historię na swoich urodzinach :) żałuje że nie umówil się z Panią na randkę .

Co roku wyjeżdżamy z całą rodziną na wakacje . Mama ,tata ,ja z żoną no i nasz ukochany dziadek .Cała historia wydarzyła się w zeszłym roku w Tunezji .
Wszyscy udaliśmy się na wieczorną dyskotekę ,wiadomo głośna muzyka ,tańce i drinki . Tak dobrze się bawiliśmy że zapomnieliśmy o dziadku . A dziadek dobrze się bawił ,wypił sporo no i w nocy jak wracał pomylil pokoje . Wszedl do pokoju obok w którym mieszkala samotnie nieznajoma 40 . Dziadek polożyl się cichutko obok niej i zasnął . Rano Pani podała dziadkowi szklankę wody mówiąc że pewnie ma kaca .Dziadek często wspomina tą historię na swoich urodzinach :) żałuje że nie umówil się z Panią na randkę .

W wakacje wybrałam się z przyjaciółką do Paryża .Chciałyśmy dokładnie zwiedzić to cudwone miejsce ,zobaczyć Wieżę Eiffla,Pola Elizejskie ,Moulin Rouge. Zwiedzałyśmy Paryż na własną rękę bez przewodnika ,nic więc dziwnego że zgubiłyśmy się .
Zaczepiłam więc przechodnia i pytam po francusku o drogę .
A on nic tylko kiwa głową .
Koleżanka pyta go po angielsku .
On nic ,dalej kiwa głową .
Zdesperowana zaczynam po niemiecku .
Nadal kiwał głową .
Wkurzona burkłam po polsku ; Czy te żabojady nie znają żadnego języka ?!
Nagle nasza niemowa odezwała się ;
Ja jestem Polak .... uśmiechna się :)
Nasz rodak wytłumaczył nam dlaczego zbłądziłyśmy i gdzie powinnłyśmy się udac by wrócić do centrum .

Moja rodzina zawsze preferowała wakacje "na wariata" (czyli bierzemy ze sobą mapę, namioty oraz zupki chińskie, wsiadamy w samochód i jedziemy, gdzie nas oczy poniosą). Ciekawymi historiami wakacyjnymi mogę więc sypać jak z rękawa (np. rozbijanie namiotu na tarasie sklepu z pamiątkami w Tatrach podczas gradobicia; wkradanie się na chorwackie campingi, żeby wziąć prysznic za darmo; spanie na polu razem ze stadem owiec; dmuchany materac, na którym zasnęłam porwany przez prądy morskie z okolic plaży do wybrzeża małej wysepki ok. kilometr dalej, itd. itp.), jednak najzabawniejsze wydaje mi się wydarzenie z Wenecji, kiedy miałam ok. 10 lat. Byliśmy całą rodziną na placyku pełnym wzniosłych pomników i dekorujących je odchodami gołębi. Zobaczyliśmy z bratem, że włoskie staruszki układają na otwartej dłoni okruchy chleba, a gołębie są na tyle oswojone, że podlatują i siadają im na ręce na czas posiłku. Jako dzieciaki niezdające sobie sprawy z wątpliwej higieniczności takiej zabawy byliśmy zachwyceni tym, że weneckie gołębie są tak przyjacielskie. Niestety nie mieliśmy chleba, ani nic innego, czym moglibyśmy poczęstować tych skrzydlatych przyjaciół, więc próbowaliśmy je z marnym skutkiem zwabić na otwartą, pustą dłoń. Skutek jednak nie był do końca taki marny, ponieważ... udało nam się zarobić w ten sposób kilka tysięcy lirów włoskich. Przechodzący turyści widząc mnie i brata stojących z wyciągniętymi rękami skonstatowali, że jesteśmy małymi żebrakami i położyli nam na dłoniach pieniądze (do tej pory się zastanawiam, czy byliśmy aż tak źle ubrani), nie umieliśmy im wytłumaczyć, że to nie o to chodzi i kiedy ze zdziwieniem oglądaliśmy lśniące monety w naszych rączkach, kolejni przechodnie rzucili nam parę "groszy", gdyby nie to, że rodzice widząc, co się dzieje zabrali nas śmiejąc się z placyku, być może zarobilibyśmy na porządną pizzę ;)