Nie mam pojęcia co robic:-((

napisał/a: moonia3 2007-06-27 15:20
Niedawno rozstałam sie z narzeczonym, byliśmy razem 7 lat...On był moim pierwszym prawdziwym chłopakiem...nikogo przed nim nie miałam...kiedyś, po dwóch latach bycia razem zerwał ze mną i to w bardzo ważnym i ciężkim dla mnie okresie czasu...po dwóch miesiącach wróciliśmy do siebie. Tak jak w każdym związku były dobre i złe chwile, on ma dosyć ciężki charakter, nie jest zbyt odpowiedzialnym chłopakiem..dwa lata temu zamieszkaliśmy razem u mnie, od kilku miesięcy coś się zaczęło psuć...brakowało mi jego zainteresowania moją osobą, zaczęliśmy się od siebie oddalać, on spędzał coraz więcej czasu z kumplami...Któregoś razu choć mnie to nigdy nie interesowało zajrzałam na czat. Poznałam ciekawych ludzi, chciałam tylko pogadać ale poznałam też fajnego chłopaka z którym świetnie sie dogadywałam...Ciągnęliśmy tą znajomość prawie 2 miesiące...wysyłaliśmy maile, rozmawialiśmy na gg, chciał sie ze mną spotkać...Któregoś razu mój chłopak przeczytał nasze maile, to było straszne...ale postanowił mi wybaczyć, zrozumiał że to przez to że sie nie starał szukałam szczęścia gdzie indziej...mówił ze jak sie obydwoje postaramy to idzie to naprawić. Ale we mnie wtedy już coś pękło...zrobiłam sie jakaś taka obojętna...nie spotkałam sie z tamtym, zerwałam z nim kontakt.Mój chłopak starał sie naprawdę bardzo ale nie wiem co ze mną sie stało...od czatu zaczynałam być już uzależniona..on to widział i się wyprowadził...poznałam następnego chłopaka, byliśmy a właściwie jesteśmy do siebie bardzo podobni...super sie rozumiemy. ta znajomość trwa tez dwa miesiąca i on bardzo chce sie ze mną spotkać, już nawet wyznaczyliśmy termin...ale nie wiem czy to jeszcze skrawki miłości czy przyzwyczajenie do byłego...bo zaczęło mi go brakować, rozmawialiśmy nad tym żeby może jeszcze raz spróbować...ale przecież tamtego już zdążyłam w sobie rozkochać...nie mam pojęcia co robić, wiem że czego bym nie zrobiła to skrzywdzę któregoś z nich...boże a tak tego nie chce...wiem, powiecie to czemu o tym wcześniej nie pomyślałam...czuje do siebie wstręt...pomóżcie proszę((
napisał/a: 12toja 2007-06-27 16:23
A jesteś w stanie przez jakiś czas nie spotykać się ani z jednym ani z drugim i odciąć się od czatów? Może to rozjaśni Ci czego tak naprawde chcesz...
Wiem jak to jest poważna sprawa człowiek boi się postawić fałszywy krok, bo może tego żałować.
Życzę właściwych wyborów.
pa
napisał/a: gosiak6 2007-06-28 17:58
powiem tak: jesteś uzależniona
napisał/a: 12toja 2007-06-29 07:01
Też w zeszłym roku miałam problem z podjęciem dla mnie ważnej decyzji, przez co chodziłam jak struta. Poszlam do psychologa i natrafiłam na dziewczyne nie wiele ode mnie starszą. Pomogło. Wiadomo, że ona nie podejmie za Ciebie decyzji, nie powie co masz robić, ale będzie Ci zadawac takie pytania i podsymowywac Twoje odpowiedzi, że sama nabierzesz do niektórych rzeczy dystansu, lepiej je zrozumiesz, a wtedy będzie łatwiej podjąć tą właściwą decyzję. Bedziesz wiedzieć co jest dla Ciebie dobre. No i z tym uzaleznieniem też by Ci pomogła.

1. Lekarz rodzinny (skierowanie)
2. Psycholog (pare wizyt)
3. Właściwa decyzja, odnalezienie siebie
POWODZENIA
napisał/a: czarnablondynka 2007-06-29 11:30
kaaasiek napisal(a):Niedawno rozstałam sie z narzeczonym, byliśmy razem 7 lat...On był moim pierwszym prawdziwym chłopakiem...nikogo przed nim nie miałam...kiedyś, po dwóch latach bycia razem zerwał ze mną i to w bardzo ważnym i ciężkim dla mnie okresie czasu...po dwóch miesiącach wróciliśmy do siebie. Tak jak w każdym związku były dobre i złe chwile, on ma dosyć ciężki charakter, nie jest zbyt odpowiedzialnym chłopakiem..dwa lata temu zamieszkaliśmy razem u mnie, od kilku miesięcy coś się zaczęło psuć...brakowało mi jego zainteresowania moją osobą, zaczęliśmy się od siebie oddalać, on spędzał coraz więcej czasu z kumplami...Któregoś razu choć mnie to nigdy nie interesowało zajrzałam na czat. Poznałam ciekawych ludzi, chciałam tylko pogadać ale poznałam też fajnego chłopaka z którym świetnie sie dogadywałam...Ciągnęliśmy tą znajomość prawie 2 miesiące...wysyłaliśmy maile, rozmawialiśmy na gg, chciał sie ze mną spotkać...Któregoś razu mój chłopak przeczytał nasze maile, to było straszne...ale postanowił mi wybaczyć, zrozumiał że to przez to że sie nie starał szukałam szczęścia gdzie indziej...mówił ze jak sie obydwoje postaramy to idzie to naprawić. Ale we mnie wtedy już coś pękło...zrobiłam sie jakaś taka obojętna...nie spotkałam sie z tamtym, zerwałam z nim kontakt.Mój chłopak starał sie naprawdę bardzo ale nie wiem co ze mną sie stało...od czatu zaczynałam być już uzależniona..on to widział i się wyprowadził...poznałam następnego chłopaka, byliśmy a właściwie jesteśmy do siebie bardzo podobni...super sie rozumiemy. ta znajomość trwa tez dwa miesiąca i on bardzo chce sie ze mną spotkać, już nawet wyznaczyliśmy termin...ale nie wiem czy to jeszcze skrawki miłości czy przyzwyczajenie do byłego...bo zaczęło mi go brakować, rozmawialiśmy nad tym żeby może jeszcze raz spróbować...ale przecież tamtego już zdążyłam w sobie rozkochać...nie mam pojęcia co robić, wiem że czego bym nie zrobiła to skrzywdzę któregoś z nich...boże a tak tego nie chce...wiem, powiecie to czemu o tym wcześniej nie pomyślałam...czuje do siebie wstręt...pomóżcie proszę((



ja jestem z chłopakiem 4 lata.. on planuje zaręczyny w tym lecie.. nawet wymyślił, że pojedziemy gdzieś.. w fajne miejsce.. on weźmie urlop itp. Pomysł oczywiście taki sam jaki jego koledzy wymyślili.. więc on ich śledem poszedł.. te zaręczyny też raczej ajk obroża a nie chęci bo zarzeka się ,że żenic sie to na pewno nie teraz..ok mysle sobie mi tez sie nie śpiesze..ale żeby było śmieszniej to poprosił mnie ostatnio żebym poszukała w internecie gdzie można by pojechac. bo trudno teraz miejsce znależc.. Wiadomo!!WAkacje!! pierścionek pewnie sama też sobie mam kupic i ustalic trasę dojazdu...:/// jakie to romantyczne i wygodne.....................!!!!!!!!
próbowałam dac mu szanse.. raz z nim zerwałam bo był już nie do wytrzymania.. coś go opętało..praca, koledzy.. a ja dodatek bo jak to facet bez kobiety wygląda.. trzeba miec przeciez samochod i kobiete..takie meskie atrybuty!!!!
dałam mu szanse zeszlismy sie .. ale to juz nie to.. kidys myslałam ze jakoś sie dogadamy.. ale zmienic czlowieka sie nie da a ja robie sie potworem i nienawidze siebie za to!! on twierdzi ze mnie bardzo kocha ale mnie lekceważy strasznie.. może nieświadomie.. nie wiem ale to nie jest powód zeby zapomniec o przykrych i bolesnych zdarzeniach.. ja nie mogę zapomniec...
nie chce go zranic nie chce zeby cierpial bo bylo czasem dobrze ale nie moge zmarnowac swojego zycia..i jego tez..te decyzje sa trudne ale trzeba wierzyc w siebie!!!! damy RADE!!!
a to ze sie wahasz to napewno przyzwyczajenie i uzależnienie emocjonalne.. trzeba sie drastycznie odciąc a będzie dobrze... będziesz miała czas poznac siebie naprawde..znaleźc radośc w życiu.. nie wiem jak ty ale ja kidy postanowilam to zrobic to poczulam sie lekko.. ostatnie miesiące byly jak średniowiecze.. tylko mrok..
powodzenia