Ja i mój Niemiec, tylko co dalej?

Jakiś czas temu będąc we Wrocławiu poznałam wspaniałego mężczyznę. Był on Niemcem. Nie spędziliśmy ze sobą zbyt wiele czasu, jednak oboje cos do siebie poczulismy i postanowilismy nie zrywać jeszcze kontaktu. Wymienilismy się adresami mailowymi i wróciliśmy do swoich domów. On do Niemiec, ja do Łodzi.
Po jakimś czasie się pokochaliśmy. Tak po prostu, za zabój, szaleńczo i młodzieńczo. Czułe słówka, wspólne plany, marzenia...
I nagle bum.
Równo miesiąc temu napisał, że żałuje, że to wszystko się tak potoczyło. Że mnie kochał, ale stracił nadzieję. Ze źle mu z tym. Że wie, że mnie zrani, ale musi to zrobić...

I milczy. Milczy do tej pory, mimo, że ja już nie raz do niego pisałam. We wtorek ma urodziny. Wysłałam mu kartkę z życzeniami wszystkiego najlepszego... Co jeszcze mogę zrobić? Co mam zrobić, jeśli on nie da znaku zycia przez kolejny miesiąc?

Zależy mi na nim, jak na nikim innym. Chcę z nim być. Fakt, sytuacja jest bardzo trudna, tym bardziej, że oboje studiujemy i pracujemy jednocześnie, mamy mało czasu. Jednak wiedząc, że on jest być może nieszczęśliwy, z mojego powodu, czuję się okropnie. Chcę to zmienić, ale nie mogę.

Najgorsze jest to czekanie. Mam czekać dalej?
Jeśli będzie trzeba...