dlaczego On się nie stara?

Czy facet powinien się starać, gdy chce na nowo odzyskać dziewczynę, którą kocha? Według mnie-jest to oczywiste. Ale jak powinno to wyglądać?
Poznaliśmy się cztery lata temu, szybko się zaprzyjaźniliśmy, ale On na dodatek się zakochał. Zabiegał o moje względy jak tylko się dało, wszystko to było bardzo miłe, ale i tak wolałam zostać na stopie przyjacielskiej, po prostu On mi się nie podobał i nie wyobrażałam sobie nas razem jako parę. Przez prawie dwa lata próbował mnie w sobie rozkochać, aż w końcu Mu się udało. Miałam wiele wątpliwości i nadal nie byłam pewna, czy to jest naprawdę TO, ale po pewnym czasie odkryłam, że to miłość mojego życia, dlatego zgodziłam się na bycie z Nim. Czuliśmy się bardzo szczęśliwi, przez rok było po prostu cudownie, ale nadeszły studia w dwóch różnych miastach. Owszem, nadal bardzo się kochaliśmy, ale po paru miesiącach zaczęło być nieznośnie. Stałam się straszliwie zazdrosna, zaborcza, robiłam awantury o byle głupstwa, natomiast z Jego strony nie odczuwałam już takiego zaangażowania jak wcześniej. Kilkakrotnie próbowałam z Nim zerwać, ale nie udawało mi się, bo wiedziałam, że bez Niego nie dam sobie rady. On ciągle zapewniał mnie o swojej miłości. Ale, kiedy wielkimi krokami zbliżała się nasza druga rocznica, zakończył nasz związek. Przez dwa miesiące w ogóle się nie widzieliśmy, ja ciągle o Nim myślałam, ale miałam straszny żal o to, co zrobił. Jasne, mógł zerwać, dla Niego to była bardzo niewygodna sytuacja - te moje ciągłe podejrzenia, wyrzuty i płacze. Ale bardziej było mi przykro z powodu tego, jak potraktował naszą przyjaźń. Zerwał wszelkie kontakty i tyle. Na początku lipca spotkaliśmy się, i mimo że podczas tej przerwy, gdy już nie byliśmy razem udało mi się powoli zapomnieć i cieszyć się życiem jako singiel, podczas tego spotkania było tak niesamowicie...Ciągle nas do siebie ciągnie. Ale nie o to mi teraz chodzi. On chce naprawić wszystko, odbudować nasz związek i spędzić ze mną resztę życia. Ale ja nie widzę, żeby jakoś szczególnie się starał. nie myślcie, że jestem materialistką, ale naprawdę ucieszyłby mnie jakiś kwiatek od czasu do czasu. I również to, żeby i On więcej czasu poświęcał na bycie ze mną. Jak powinien się starać? Może jestem za bardzo wymagająca i oczekuję zbyt wiele? Bo przecież codziennie do mnie przyjeżdża, jest miły, prawi mi komplementy, czuję się z Nim wspaniale i naprawdę wiem, że z nikim innym nie będzie mi lepiej niż z Nim. Ale może kto inny będzie mnie lepiej traktował? Tak jak na to zasługuję...